Water, water, water

We waren gebleven in de zon, op de camping eergisteren….

Gisteren zijn we na een iets langere nachtrust dan normaal richting Milford Sound gereden.De route er naartoe is op zich al een bezienswaardigheid. Dwars door de Nieuw-Zeelandse Alpen, geweldig! We kregen bij de receptie een kaart mee waarop alle mooie plekjes stonden die we onderweg tegenkwamen. We zijn niet bij allemaal gestopt, dat is punt A: geen doen en punt B: kwamen we dan voor de boot te laat.
Waar we o.a wel zijn gestopt zijn de Mirror Lakes, een meer waar als het een beetje windstil is de bergen die erachter staan in reflecteren. Gelukkig was het gisteren weer hartstikke mooi weer, dus wij dachten dat we daar dan wel even rustig een kijkje konden gaan nemen, ware het niet dat ze daar net 2 busladingen Japanners/ Chinezen hadden losgelaten. Wat een hysterisch volkje zeg! Je kent zeker alle verhalen wel over ze: picture, picture!! Nou, we kunnen je vertellen: het is allemaal waar! Ze vallen zowat over elkaar heen om maar vooraan te kunnen staan met foto’s maken en aan de kant gaan zodat een ander ook even een kiekje kan schieten, ho maar. Gelukkig kon ik een paar foto’s maken en toen zijn wij maar gauw weer verder gereden.

Na op nog een paar plekjes te zijn gestopt kwamen we aan bij het Milford Sound Visitors Centre, vanwaar alle boten voor een tocht door de Milford Sound (zeg maar een van de fjorden van NZ) vertrokken. Het fiordland, waar Milford Sound ook tot behoort staat op de werelderfgoedlijst en dat is niet voor niks! Je voelt je heel klein als je tussen die enorme bergen en watervallen vaart. Wederom zeehonden gezien, maar nu van iets dichterbij en jawel: dolfijnen!! Met wederom een jonkie… Superleuk!
Ook vond de kapitein het leuk om wel heeeeeeeeeeeeel dicht bij een van groteren watervallen te komen, wat behoorlijk wat geschreew en gegil opleverde. En aardig wat natte mensen die de waarschuwing die de kapitein had gegeven niet zo serieus namen…
Na terugkomst zijn we dezelfde route weer terug gereden naar de camping, waar we nog een nachtje bleven.

Vanmorgen zijn we dan doorgereden in de richting van Dunedin, waar we nu zitten. Ook nu weer een kaart meegenomen voor stops onderweg en weer geldt: als je van de grote weg af gaat, zie je vaak de mooiste plekjes. Weer een paar stops gemaakt onderweg, met als hoogtepunt Cannibal Bay. Eerst zo’n 8 km over een gravelroad, waarvan het lijkt alsof je elk moment bij een boer zijn terrein op kan rijden. Links en rechts schapen, schapen, schapen. (Net als eigenlijk overal hier). En dan ineens een stuk wit strand en blauwe zee. Waar wij dus he-le-maal de enigen waren! Nou ja, wij en 1 zeeleeuw die lekker lag te soezen op het strand, heel gaaf om daar maar zo ineens tegenaan te lopen!

We hebben daar even rondgelopen en toen zijn we maar eens richting camping gereden. Op de gravelroad een klein oponthoud: er waren een paar schapen buiten de hekken aan de wandel gegaan, die dus over de weg liepen. We zijn dus maar even blijven staan, maar toen doken er uit het hoge gras in de berm een paar nieuwsgierige koppies op. Jawel, lammetjes. Een paar waren zelfs dapper genoeg om even uit het gras te komen voor en betere blik op ons, maar toen we daarna een beetje gas gaven om toch door te kunnen (na een foto uiteraard) doken ze toch maar weer weg, waarna we verder konden.

En zo zijn we dus in Dunedin belandt, waar het op dit moment behoorlijk fris is! Het ziet ernaar uit, dat we vanavond misschien voor het eerst ons kacheltje nodig zullen hebben…
Het plan voor morgen is om de stad te gaan bekijken, Dunedin is vorig jaar uitgeroepen tot de mooiste stad van NZ, dus dat belooft wat… Hopen dat de zon ons gezelschap houdt….

Liefs en XXX van ons voor jullie allemaal!